Kanał telekomunikacyjny
Encyklopedia PWN
radiowe urządzenie nadawczo-odbiorcze (radiostacja), umieszczone na powierzchni Ziemi (lub w atmosferze ziemskiej), stanowiące część systemu radiokomunikacji;
inform. zestaw sprzętu i oprogramowania pozwalający przekazywać informacje między komputerami (zwanymi węzłami sieci komputerowej).
SS7, system sygnalizacji nr 7,
telekom. system scentralizowanej sygnalizacji telekomutacyjnej międzycentralowej (sygnalizacja), w którym jeden kanał sygnalizacyjny obsługuje do 1000 kanałów informacyjnych;
technika
dziedzina ludzkiej działalności, której celem jest oparte na wiedzy (na podstawach naukowych) produkowanie rzeczy i wywoływanie zjawisk niewystępujących w przyrodzie oraz przekształcanie wytworów przyrody;
[gr.],
telewizja
dział telekomunikacji zajmujący się przetwarzaniem obrazów scen ruchomych (z natury lub uprzednio zarejestrowanych na taśmie magnet.) na sygnały elektr., tzw. sygnały wizyjne, ich przesyłaniem łączami telekomunik. oraz odtwarzaniem w miejscu odbioru;
[gr. tḗle ‘daleko’, łac. visio ‘widzenie’],
